سفر به جزیره هرمز

1398/1/16

جغرافیا و تاریخچه

جزیره ی هرمز در آب های جنوبی ایران واقع شده و جزیی از استان هرمزگان و از بخش های شهرستان قشم به حساب می آید. این جزیره در اصل یک گنبد نمکی بیضی شکل می باشد که 8 کیلومتر از بندرعباس فاصله دارد و به دلیل جایگاه جغرافیایی که دارد همواره در طول تاریخ چه از لحاظ راهبردی و چه از لحاظ اقتصادی از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. این جزیره مساحتی برابر با 42 کیلومتر مربع دارد و بیشترین قطر آن 8 کیلومتر می باشد. هرمز در ابتدا نام بندری در دهانه رود میناب با خلیج‌فارس بود. شهر میناب امروزی روی خرابه‌های بندر اولیه ساخته شده است. هرمز شهر بسیار مهمی بود تا در سال ۷۰۰ هجری مورد حمله مغولان قرار گرفت و تا حدود زیادی ویران شد و اهالی آن مجبور شدند تا به جزیره‌ای در نزدیکی بندرعباس کوچ کنند که بعدها نام آن جزیره را هرمز نهادند. این جزیره در برهه ای از تاریخ به اشغال پرتقالی ها درآمد که شاه عباس صفوی در سال ۱۶۲۲ این جزیره را از اشغال پرتغالی‌ها خارج کرد که قلعه پرتقالی ها از جمله آثار به جامانده از آن دوره می باشد.

مشخصات

تپه های نمکی موجود در جزیره عمدتا نمک خوراکی هستند و تپه هایی به رنگ های زرد و سفید و قرمز در این جزیره دیده می شوند که خاک کوه قرمز رنگ خاصیت خوراکی دارد و مردمان محلی در غذاهای محلی از این خاک نهایت استفاده را می برند. بهترین فصل سفر به جزیره هرمز فصل زمستان می باشد که جزیره دارای آب و هوای معتدل می باشد و همچنین می توان رویدادهای طبیعی مانند مهاجرت پرندگان و لاک پشت ها را هم در این فصل مشاهده کرد.

مسیر دسترسی

جهت ورود به جزیره هرمز بایستی از طریق شناورهای دریایی اقدام کرد. این شناورها از دو شهر بندرعباس و قشم به هرمز حرکت دارند. امکان انتقال وسیله نقلیه مسافران به جزیره هرمز وجود ندارد و فقط افراد محلی می توانند با وسیله نقلیه در این جزیره رفت و آمد کنند.

تردد داخل جزیره

در داخل جزیره هرمز تعداد محدودی خودروری سواری و ون مسافری وجود دارد و همچنین موتور سه چرخه نیز وسیله ی دیگر رایج برای حمل و نقل می باشد. مسافران می توانند برای گشت و گذار در جزیره دوچرخه کرایه کنند و در 7 ساعت دور جزیره را دور بزنند.

مکان های دیدنی و تفریحات

از جمله مکان های دیدنی و تفریحات جزیره می توان به تپه های رنگی اشاره کرد که به رنگ های زرد و سرخ و سفید خودنمایی می کنند، قلعه ی پرتقالی ها که از جمله آثار به جا مانده از دوران اشغال جزیره توسط پرتقالی ها می باشد، موزه و نگارخانه احمد نادعلیان که در محله ی قدیمی شهر هرمز قرار دارد، دره سکوت و الهه نمک، غار مراقبه، غار رنگارنگ، کوه یخی، دره تندیس‌ها، دره رنگین‌کمان، ساحل فرش، ساحل سرخ، ساحل محیط زیست، ساحل مفنق، ساحل تک درخت، جنگل‌های مانگرو و آثار نقاشی محیطی در جنوب جزیره، قدمگاه حضرت خضر، بقایای قصر بی‌بی گل و بی‌بی صورت، برج تیرانداز، بازار و خانه زعفرانی، مکتب خانه و دیگر بناهای تاریخی بافت قدیمی شهر، دشت جبیرها (آهوها)، فرش خاکی هرمز به فاصله اندکی از دره سکوت، شنا و غواصی، پرنده نگری و عکاسی از جانوران و طبیعت، قایق سواری و گشت و گذار در ساحل، گذاشتن نقش حنا و صنایع دستی و ...

خوارکی ها

خاک سرخ بخشی از خاک جزیره هرمز می باشد که خاصیت خوراکی دارد و بومیان منطقه در تهیه ادویه گلک از آن استفاده می کنند که این ادویه به عنوان رنگ دهنده در غذاهای مختلف و ترشیجات و سس ها و مرباها و نان های محلی استفاده می شود. به عنوان نمونه برای تهیه سس ابتدا خاک را پاکسازی می کنند و با آب ترکیب می کنند و سپس صبر می کنند تا محلول ته نشین شود و بعد از آن آب غلیظ سرخ رنگ باقی مانده را با کمی نمک ترکیب می کنند و در نهایت یک سس قرمز رنگ به وجود می آورند. غذاهای محلی در این جزیره طرفداران خاص خود را دارد. قلیه ماهی از غذاهای پرطرفدار در این جزیره می باشد.

توصیه های شیراز پیک نیک

به دلیل این که سفر دریایی در پیش دارید از بستن چمدان سنگین اجتناب کنید و همچنین به دلیل کمبود هتل و محدودیت مکان اسکان آمادگی اسکان در کانکس و چادر را داشته باشید. می توانید با نخریدن خاک جزیره و در عوض خرید سوقات و ادویه ها و کارهای دستی تولید شده توسط بومیان در حفاظت از منابع جزیره سهیم باشید.